PİŞMANIM ÖLÜME KADAR-17

Sedef haftalardır kocasına pas vermiyordu. Hatta konuşmamak için onun girdiğini görünce odadan çıkıyordu. Ona kendini savunma fırsatı vermiyordu. 

Her akşam ayrı ayrı yemek yiyor ayrı yatıyorlardı. Kocası ayrı yatmanın çok tehlikeli olduğunu söylemesine rağmen Sedef kocasını böyle cezalandırmakta kararlıydı. Ama düşünemediği bir şey vardı ki oda; eşler ayrı yatmaya başladığı an şeytana gün doğuyor eşlerin birbirinden soğumasını sağlıyordu.

Sedef evli ama bekarmış gibi hissetmeye başlamıştı.

Evde gereken işleri yaptıktan sonra internette vakit geçirmeye başlamıştı. Daha önce internetle bu kadar haşir neşir olduğu bir zaman olmamıştı. Git gide hoşuna gidiyordu. Önceleri sıkıldığı içi hobi sitelerine takılıyordu ama sonra yavaş yavaş o sitelerden sosyal ağlara taşımıştı kendini.

Kendine karşı savunması da “Kocam yok gibi zaten hem o beni aldattı ben de buralardan kendime bir arkadaş bulup vakit geçirebilirim. Hem de burada kimse bana acınası gözle bakamaz. Bütün gün evde oturmaktan sıkılıyorum bence bu sitenin bir zararı yok bana. Evet evet kesinlikle…”

Amacı kendine dertleşecek birini bulmaktı. Çok şey denedi ama sitede yeni olduğu için sıkılıp vazgecti. Kendine yeni uğraşlar bulmaya çalıştı. Durmadan aynaya bakıyor. Yüzünü inceliyordu. Eskiden ne de güzeldi oysa şimdi bir ucubeye benziyordu. Aklına birden estetikle düzelebilme ihtimali geldi. Araştırıp öğrenmek için tekrar internetin başına oturdu.

Çok yakınlarda özel bir klinikte bu ameliyatların olduğunu görüp hemen hazırlandı adresi bir kağıda yazıp acele adımlarla evden çıktı. Kısa zaman içinde aradığı adrese ulaşmıştı. İçeri girdi. Doktorla görüşmek için sekreterden randevu istedi. Ama o gün için boş bir zaman bulamadı. Üzgün adımlarla eve yönelmişken  markete uğrayıp biraz alışveriş yapmak istedi.

Yavaş yavaş hem temiz hava alarak yürüyor hemde kuş seslerini dinliyordu. Marketin önünde büyük bir park vardı. Sedef orada zaman geçirmeyi çok seviyordu. Yürüyüş yapmak istediğinde hep buraya geliyordu..

Ve tabiiki yüzünü saklayarak…

Markete girdiğinde onu gören Serhat’ın eli ayağına dolaştı. Gerçi Sedef bunu farkında değildi ama kalp atışlarını şuan Sedef bile duyabilirdi.

Nasılda doğal ve bebeksi bir tatlılığı vardı.

“Ah sedef ah başını çevirip bir baksan bana…”

Serhat Sedef’in adını daha iki gün önce öğrenmişti.

“Sedefff…Sedeffff….Sedef….”

 Uyumadan önce hep onun adını söylüyor uykularında hep onun adını sayıklıyordu.

 Her gün dua ediyordu gelmesi için ve kapıdan ayırmıyordu gözünü.

İşin garibi Serhat Sedef’i bu kadar dikkatli takip etmesine rağmen  onun yüzündeki yanık izini hala görmemişti. Tek yanağında olan izin olduğu taraftan ona hiç bakmamıştı. Ama bu gün farklıydı.

Sedef marketin içinde aheste aheste dolanırken onun yanına yakın rafları düzeltir gibi yapıp Sedef’i izliyordu. Sedef eline aldığı kremin fiyatını bulamayınca en yakınındaki market çalışanına sordu

“ Merhaba bu kremin fiyatını öğrenebilir miyim?”

Serhat “ O..onun … şeyy oo.. onun fiyatı.. Bir saniye ben bakıp geleyim.”

Bu nasıl olurdu. Haftalardır rüyalarının perisinin yara izi vardı. Neden bu zamana kadar görmemişti ki. Bu an hiç yaşanmamalıydı. Yaşanmalı ve bitmeliydi…

Kafasında milyonlarca soru dolanırken kasaya kremi gösterip fiyatını öğrendi. Anlamsız bakışlarla Sedef’e doğru yaklaşan Serhat donuk bir sesle “ üç lira” diyebildi sadece. Oysa ki aklında ne planlar vardı. Sedef’e yanaşıp onunla konuşmaya çalışacak sanki adını bilmiyormuş gibi bir de adını soracaktı.

Bugün ilk adımı atacak ve bitecekti. Evet bitmişti ama biten Serhat’ın planları, suya düşenler ise hayalleriydi…