PİŞMANIM ÖLÜME KADAR-24

Sedef ne zaman birine güvense yarı yolda kalıyordu. 

Kocasına güvendi onu aldattı babasına güvendi o koydu gitti annesine güvendi oda öldü şimdi de sıra Serhattaydı. Oysa ki ne kadar da umut dolu gelmişti Serhat’ın yanına. 

Umutları yıkılmış bir şekilde eve dönerken gözlerinde akan yaşlara engel olamadı. Bahçeye girdiğinde Nuray teyzesi görmesin diye başını iyice aşağı eğdi. Kendini berbat hissediyordu. Duşa girip kendine gelmek istedi. 

“Allah kahretsin yaa offf sular da tam gidecek zamanı buldu. Ne berbat gün Allahımmm”

Aksilikler üst üste geldikçe çıldırma vaziyetine geldi. En iyisi biraz uyuyup sakinleşmek diye hemen üstünü değiştirip yatağa girdi. Uyumakta zorlansa da uzun saatler boyunca deliksiz  uyudu. Öyle ki kocası eve geldiğinde Sedef hala uyuyordu. Kocasının kapıyı çalmasıyla uyanan Sedef kendini daha iyi hissettiğini fark etti. Uyumaktan şişmiş bir suratla kapıyı açınca kocası onun hasta olduğunu düşünüp bir anlık telaşa kapıldı. 

“Bir şeyin mi var Sedef iyi misin hasta gibisin.”

“Yok sadece uyuyordum yeni uyandımda o yüzden böyleyim. Hoş geldin nasıldı günün?”

“İyiydi her zaman ki gibi çalışanların derdi sıkıntısı işte. Yemeği dışarda yiyelim mi sanırım evde yemek yok”

“Evet yapmadım uyuyakalmışım ama dışarı çıkmak yerine eve sipariş versek olmaz mı bu halde çıkmak istemiyorum.”

“Olur, sen nasıl istersen. Ama ben sonra da biraz yürürüz diye düşünmüştüm.”

“Neden benimle bugün böyle ilgileniyorsun?”

“Biz evliyiz karı kocayız Sedef düşman değil. Neden sende beni bu kadar tersliyorsun?”

“Öyleyiz ama bu kadar zaman sonra aklım karıştı nereden çıktı diye düşündüm.”

“Bu hale gelmemize neden sen değil misin Sedef. Sen ve senin kuruntuların bizi yedi bitirdi. Ben her zaman sana hoşgörülü anlayışlı oldum ama sen bencillikle ödül alabilirsin.”

“Sen ne biçim konuşuyorsun be adam esas bencil sensin. Ben güzelken hep benimle ilgilenirdin ama yüzüm çirkinleştikçe benden uzaklaştın gittin başka kadınlara. Ben sana tavır yapınca da ben mi suçlu oldum.”

“BEN BAŞKA KADINLARA GİTMEDİİİİİİİİİİM. Neden beni dinlemedin zamanında? Ben sana her şeyi açıklamak istedikçe sen kaçtın. Beni suçladın. Ben seni aldatmadım. Senden başkasını istemiyorum. Ama sen böyle yaptıkça bir gün çıkıp gideceğim.”

“Sen zaten bahane arıyorsun beni terk etmeye. Tamam çık git ne halin varsa gör. Hatta bak açıkta kalma o Hale karısına git. O sana zaten meraklı alır hemen evine. Sende huzurlu bir yaşam sürersin.”

“Sedef senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? Neler söylüyorsun sen. Aklımdan bile geçmeyen şeylerle suçluyorsun beni. Allah kahretsin ben sana iyilikten başka ne yaptım? Bugün sadece eskisi gibi bir akşam geçirmek istemiştim. Ben evlendiğim kadını çok özledim senin de çabanla eskiye döneriz demiştim ama sen beni çoktan bitirmişsin baksana.”

“Ben seni bitirmedim beni bitiren sensin ! Ama ben yapacağımı biliyorum.”

“Ne yapacaksın?”

“SANANEEEE”

“Tamam Sedef  tamam”

Sedef sinirden kapıyı çarpıp odaya girdi ağlama sesi tüm evde yayılıyordu. Kocası az önce ona bağırdı ama yine de kıyamıyordu. “Allahım sen bana çıkış yolu göster nolur. Evliliğim bitmesin. Ben ondan başkasını istemiyorum. Sen onun kalbine ferahlık ver nolur.”

Sedef dakikalardır hüngür hüngür ağlıyordu. Hem Serhata olan kızgınlığı hemde kocasına olan hiddeti ondan bu duygu boşalmasına sebep olmuştu. Kendini odaya kapatıp dünyadan kopmaya alışkındı olacaklar yine o yöndeydi ama o sırada kapı açıldı. 

Kocası içeri girip Sedef’e hiçbir şey söylemeden sımsıkı sarıldı. Sedef bu hareketi hiç beklemiyordu. Şok oldu hareket edemedi. En başta kızsa da sonradan oda kocasına sarıldı.

Sarılmanın tadını unutmuş iki beden, sevmeye acıkmış iki kalp düştüğü bataklıktan çıkmak için savaşmaya karar verdiler. 

Birbirlerine demeseler bile kalpleri o an bunu hissetti.