PİŞMANIM ÖLÜME KADAR-21

En son Sedef kocasıyla yemeğe gittiğinde yaşanan olaylardan sonra birbirlerine karşı hiç alttan almıyorlardı. 

Sedef’in kocasını dinlemeyip onu aldatmakla suçlaması ilk zamanlar kocasında açıklama yapma çabasına neden oldu ama baktı ki olmuyor oda en sonunda vazgeçip Sedef’in davrandığı gibi umursamaz oldu. 

Karı kocadan çok ev arkadaşı olmuşlardı. Evlilik rolü yapıp birbirleriyle olmaktan mutlu olmuyorlardı. 

Sedef evin içinde üzerine düşen görevleri yapıp başka da bir şeye karışmıyordu. Aslında bunlara sebep olan onun dik başlı olup kocasına açıklama yaptırmayışıydı ama Sedef bu olanların neden olarak kocasının artık Sedef’i sevmediğini gösteriyordu.

“ Tabii artık ben güzel değilim ki neden beni seveceksin ki? Yanına yakıştıramıyorsun. Artık iş yerinde de yükseldin beni ne yapacaksın başka güzel kadın bul sen"

Sedef hem mutfakta yemek yapıyor hem de dün kocasının eve gelip direk ve sadece yemeği sormasına söyleniyordu. Son zamanlarda kocasına çok kızıyordu. Hatta bazen o yangında ölmeyi istediği oluyordu. Hem söylenip hem de kepçeyi, kaşığı oraya buraya vura vura iş yapıyordu ki aklına Serhat geldi. 

Bir an da tüm siniri yatıştı. Mektup çantada duruyordu. Gidip tekrar tekrar okudu. 

Aslında çok duygusal biriydi Serhat hem de yakışıklıydı. Kocasının ilk zamanlarda davranışı gibi davranmıştı Sedef’e. Bu durum ilgi yoksunu Sedef’in hoşuna gitmiş ve onu Serhat’a itmişti. 

Evli olması her şeye engeldi. Ama Serhat’ı görmesine değil… 

Acele verilmiş bir kararla hemen odasına koşup ona yakışan bir kıyafet seçmeye çalıştı. İlk kez market için bu kadar uzun sürede hazırlanmıştı. Heyecan sardı bedenini. Biraz daha evde durursa bacakları gitmesine izin vermeyecek ve olduğu yere yığılacaktı. 

Evden koşar adımlarla çıktı ama markete yakınlaştıkça yavaşladı. Kimsenin koşa koşa markete geldiğini görmesini istemedi. İçeri girip her zaman ki doğallığını takındı. Raflar arasında evde olmayan bir şey arıyormuş rolüne girip dolaşmaya başladı. 

Gözleri sadece ürünleri değil çalışanları da tarıyordu. Şarküteri reyonunun önünden geçerken bir ses duydu. 

Arkasına dönüp bakınca seslenenin Serhat olduğunu gördü. Güya umurumda değilsin havasında “ Buyrun Serhat bey bir şey mi var?” dedi.

“ Buraya beni görmeye mi geldin?”

“Ne alakası var ya ben her zaman evime alışverişe buraya gelirim.”

“İçeri girdiğinden beri gözüm üstünde eh hatta girmeden önce gördüm de diyebilirim. Neden koşarak geldin?”

“Misafirim var acele bir şeyler almalıyım”

“ Misafirin varsa neden markette yavaş yavaş dolaşıyorsun ne aradığını bilmeden?”

“Sen beni mi takip ettin?”

“Ben senin yollarını gözlemekten kör oldum, mecnun oldum çöllere düştüm. Söyle hadi benim için mi geldin?”

“Hayır dedim ya sana. Kendini bu kadar önemseme”

“Tamam Sedef.”

“İyi günler.”

Serhat az daha unutacaktı. Sedef’in ardından bakarken birden aklına geldi.

“Sedef hanım bunu düşürdünüz burda”

Sedef’e bir zarf daha uzatıp hızlı adımlarla uzaklaştı. Amacı Sedef’in almama ihtimalini ortadan kaldırmaktı.

Sedef ne olduğunu anlamadan elinde bir zarfla kalakaldı marketin ortasında. Bir ekmek alıp eve gidip hemen mektubu okumak istiyordu. Aynen de öyle yaptı. Eve girer girmez çantadan zarfı çıkardı. Yatağa oturup okumaya başladı.

 Bitirdiğinde kollarını kocaman açarak yatağa sırt üstü uzandı. Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.

 O an gerçekten mutluydu…