üflenmiş tozlar-1

ne garip.. 

" O gün çok sıkıntılı geçiyordu. Derslerimin yoğunluğu beni bi hayli bunaltmıştı. Bir an önce yarım saattir beklediğim fotokopi kuyruğundan kurtulmak istiyordum. işimi halledip tekrar derse yetişecektim. Ellerimde ağır ağır kitaplar, çantam ve bir de dosyanın var olması beni daha da yoruyor ve sabır sınırlarımı zorluyordu bu halsizlik.. Derken sıranın bana gelmesine bir kişi kalmıştı. Çoğaltmam gereken yeri tekrar kontrol etmemle beraber önümdeki kişinin de işinin bitmesi bir oldu tam kitabı görevliye uzatacak iken yanımdan uzanan bir kol ve ardından gelen iri bir cüssenin beni kenara itip kendi kağıtlarını vermesi beni şoka uğratmıştı. Ortamın kalabalıklığı ve o kişinin benden uzun olması onu karşımda muhatap olarak görmeme engel olmuştu. Ani bir sinir patlamasıyla kızın kolundan tutup öfkeyle gözlerine baktım.. AMAN ALLAH 'ım bu nasıl olur !! 

hayret içinde kalmıştım daha dikkatlice yüzüne bakınca düşüncelerimde yanılmadığımı anladım. bu "O"ydu. evet evet kesinlikle "O". 

...yıllar önceydi..15 yıl önce..Ben daha ufacık bir kızken bir dükkanda beğenip koşarak eve gelip anneme alması için yalvardığım, akşam babam eve geldiğinde anlata anlata bitiremediğim tokamı aynı bugün, sıramı elimden aldığı gibi almıştı ve hiç düşünmeden kırıp atmıştı.. o kadar ağlamıştım ki günlerce gözümde yaşla dolaşmıştım. babamın aynı tokadan almasına rağmen onun yeri bambaşkaydı. Ellerimden uçup giden bir candı sanki. dinmeyen yaşım yerini nefrete bırakmıştı. Hiç unutmadım bu yüzü. Çocukluğumun kara sayfalarından biri sadece bu kişiye ait.. 15 yıl sonra nasıl olur da tekrar karşıma çıkar bu yüz. Aradan yıllar geçti bambaşka bir şehirde hemde aynı okulda aynı kuyrukta olmamız bana imtihan mı ? Ben onu geçmişime gömmedim mi! 

ne garip .. hayat ne garip.. .